Enkele weken na het overlijden van mijn moeder kwam ik
het boekje “mam, vertel eens” tegen. Ik had haar dit met Moederdag in 2010 kado
gedaan, nadat ik in de Flair hierover een stukje had gelezen, een pijnlijk kado,
dat wist ik.
Mijn enige wens was dat het werd ingevuld en ik gaf het
haar toen ze nog enigszins mobiel was. Van te voren had ik haar verteld dat ze
dit ging krijgen en ondanks we heel veel samen gepraat hebben ons leven lang,
waren er toch nog dingen die ik niet wist en wel zou willen weten.
We hebben erin gebladerd en ze vertelde van alles, op
mijn “mama, het is de bedoeling dat JIJ het invult niet dat ik het allemaal
moet gaan onthouden” knikte ze. En ze pakte haar mooiste vulpen (ze was net als
ik een vulpen-freak) en begon, tenminste dat dacht ik. Ik mocht er niet in
kijken, dat mocht pas als ze er niet meer zou zijn.
Toen ik na haar dood het boek op haar bureau zag liggen,
besloot ik dat ik eindelijk erin mocht gaan lezen. Het moment dat ik het haar gaf was ik vol overtuiging dat ze het aankon en
dat het goed ging komen. Ik wist niet dat ze toen al dusdanig ziek was dat mijn
verzoek helemaal niet kon. Als mama een half uurtje had gelezen was ze doodop.
Nu weet ik hoe erg COPD is, dat gun je niemand, zelfs je ergste vijand niet. Verder
dan een voorwoord (wat niet eens gevraagd werd) is ze nooit gekomen.
Ook het positieve gedachten boekje uit 2014 is vrijwel
leeg.
Teleurstelling…. Maar so it be.
Vandaag is het Moederdag en in mijn man cave zijn ze niet zo heel attent met kadootjes. Onze zoontjes
wel, maar die zijn nog te klein om te gaan shoppen. De oudste maakte zich al
een week druk over het feit dat hij nog steeds geen kadootje had voor
Moederdag.
Wel heeft hij een nauwsluitend programma gemaakt,
waardoor ik echt niks te klagen heb. Ik krijg een ontbijt, dan toch de
kadootjes d.w.z. zelfgemaakte kunstwerken (vind ik het eigenlijk nog het
allerleukste van alles), we gaan zwemmen en s’ middags krijg ik een beauty
behandeling (wat dat ook mogen zijn). Toch vond hij dat ik ook een echt kado uit
de winkel moest krijgen, maar in de man
cave hebben ze geen flauw idee wat ik leuk vind. Ik geef al weken signalen
af, maar het blijft moeilijk voor de heren. Dus moeders ging wegens gebrek aan tijd even
online en ik bestelde een paar dagen vóór Moederdag voor de 2e keer
in mijn leven “mam, vertel eens” (helemaal blij mee!!)
Ik wil er eentje gaan maken voor nu, stel ik kiep zomaar om, dan hebben de jongens tenminste iets. De ander, die van mama ga ik invullen voor het andere zoontje. Natuurlijk zal ik oma's tekst dan ook voor hem kopieëren. Misschien is het boek later mega uniek, want dan zullen er nog maar weinig boeken zijn.
Ik wil er eentje gaan maken voor nu, stel ik kiep zomaar om, dan hebben de jongens tenminste iets. De ander, die van mama ga ik invullen voor het andere zoontje. Natuurlijk zal ik oma's tekst dan ook voor hem kopieëren. Misschien is het boek later mega uniek, want dan zullen er nog maar weinig boeken zijn.
Ik hoop dat ik ze wel een mooi erfstuk kan achterlaten en
dat er niet over jaren een zelfde blog als deze over mij geschreven wordt, al
zal dat een vlog worden dan ;)
Voor alle mama’s fijne Moederdag, geniet van je mama en
van je kindjes!
Reacties